Zwierzenia Georgii Nicolson cz. 9- Stop in the name of pants!/ Louise Rennison

      Georgia and Dave the Laugh together again. It guarantees a good fun. Now Georgia is a girlfriend of a Luuurve God. Finally! But she’s got talent to mess everything up, so it will be a lot to think about love life and accidental snogging with mates who aren’t her boyfriends.

      Being a girlfriend of a Luuurve God is really hard work. You always have to look good even if your boyfriend is in another country. You have to think what to wear on a date even if it’s only a phone call date. And you have to behave properly even if your mates really likes you and you really like him and he’s got a nice girl and you are a girlfriend of future pop star. But being a girlfriend of a Luurve God has got bright side too: you can tell or show of everybody that you are a girlfriend of a Luuurve God :D Even if you saw him only couple of times for two months ;)

      And what about Robbie? Now he’s back to octopussy girl, Wet Lindsay, who won’t let Georgia mess up in her relationship again. But how Gee can leave Robbie alone, without any help with a girl who wears thongs and oranges in her bra? 

     Gee has got other problems too. It’s her parents who are arguing each other a lot lately and there are a really big chance for divorce. And a problem is: with whom will be better to stay after a divorce :D Another problem is how to get money for a trip to Italy, to Masimo? And Jas had a little fight with Tom about their future and future of their relationship. And now she’s still rambling on and on about Tom and herself when Georgia has got vair important problems to deal with. And Jas figured out about snogging Dave in the forest during a school camp and she’s angry about it and saying morals to Georgia like a Wise Woman.

     When Angus has an accident and can die, Dave is helping Georgia to get over with it and they are getting close to each other. When Masimo come back from Italy, he is seeing Georgia and Dave together couple of times and even for foreign boy, who isn’t speak English well, there is something weird about Dave and Georgia’s behaving. So it’ll be really messy situation here. As usual when it comes to Georgia’s red bottomosity J

      So you can’t miss Georgia’s new confessions. I bet you’ll have a real fun with Georgia, like I did J If you didn’t understand something, I apologize you. I’m bad in English and I know I should leave writing in English better than me, but I wanted to get to as many readers as I can. Because I wanted all you guys to know how good is “Stop in the name of pants!” book J



       Po raz kolejny spotkałam się z Georgią Nicolson i znowu się nie zawiodłam. Przez te pół roku, kiedy ostatni raz się widziałyśmy, nic nie straciła ze swojego poczucia humoru i niezwykłego talentu do popadania w tarapaty miłosne. A zaczęło się jak zwykle niewinnie, od małego, „przypadkowego” pocałunku z kolegą Dave’m w lesie, podczas campingu szkolnego. I właśnie w takiej sytuacji zostawiliśmy Georgię przy okazji 8. części. Niefortunnie się stało, że właśnie w tak ciekawym momencie zakończyła się część pod tytułem „Miłość ci wszystko wypaczy”, ponieważ nagle zabrakło w Polsce przetłumaczonej części 9. W akcie desperacji czytelnika wciągniętego w zwierzenia Georgii szukałam nawet
e-booka w oryginale, ale znalazłam tylko część 10- oczywiście po angielsku. Pamiętam, że próbowałam ją czytać, ale ostatecznie porzuciłam tę część na rzecz powrotu do części poprzednich, przetłumaczonych na nasz piękny ojczysty język. W ogóle ta cała historia mojej przyjaźni z Georgią była tak zagmatwana, jak zagmatwany jest umysł tej zabawnej nastolatki. Sama się sobie dziwię, że ogarnęłam ten nieład w głowie.

     A było to tak (spokojnie, w wielkim skrócie zdam Wam relację z moich bliskich spotkań z panną Nicolson)… Były to czasy kiedy szaleńczo chciałam nauczyć się języka angielskiego. Wymyśliłam więc sobie, że kupię kilka angielskich powieści i łącząc przyjemne z pożytecznym, poznam kilka nowych tytułów i podszlifuję swoje wątłe umiejętności językowe. Tak oto przypadkowo trafiłam na drugą część przygód Georgii. Nie miałam pojęcia co to takiego, nie wiedziałam nawet, że jest to seria. Skusiłam się na książkę bo była tania. Kosztowała mnie jedyne 2 zł (kupiona w secondo-handzie), wiedziałam więc, że w razie fiaska, tak czytelniczego, jak i uczniowskiego, nie będę żałować tak drobnej kwoty.
       Zaczęłam czytać zwierzenia i pomyślałam sobie: „Jaka dziwna książka”… Zapewne we właściwym odbiorze przeszkodziła mi bariera językowa oraz nieświadomość tego, iż próbowałam wczytać się w historię od środka, a także rozproszenie myśli, ponieważ akurat znajdowałam się na wakacjach w górach. Do tego odciągające towarzystwo chłopaka i żar lejący się z nieba (czytałam na dworze, leżąc na hamaku, żeby nie marnować wakacji spędzanych w tak pięknym miejscu jakim są góry) nie wpływały pozytywnie na wciągnięcie się w czytaną historię.
        Wreszcie wróciłam z wakacji i zaczęło mi się lepiej powodzić z Georgią. W pewnym momencie stwierdziłam, że książka jest nawet zabawna. Potem znalazłam w tym samym second-handzie trzecią część i wreszcie, po kilku tygodniach wpadła mi w ręce część pierwsza. Czytałam właśnie w tej kolejności, co już zakrawało na absurd. Po części pierwszej byłam już przekonana o walorach książki. I pierwszą część zrozumiałam najlepiej, bo było tam chyba najmniej słowotwórstwa Georgii. A może po prostu moje umiejętności językowe trochę wzrosły? Potem miałam ochotę na kolejną część, ale koniecznie musiała być po angielsku. Chciałam dalej szlifować mój angielski, przy okazji czytając dobrą książkę. Nie mogąc nic znaleźć, ściągnęłam sobie którąś z części w polskim przekładzie. Jednak po kilku stronach stwierdziłam, że nie mogę czytać w przekładzie. Jakoś mi to wszystko nie pasowało, i paczyło zbudowane na oryginale postaci, jakie stworzyłam sobie w głowie. Po kilku tygodniach udało mi się zdobyć część 10., po angielsku oczywiście i tak jak już wspomniałam na początku posta, jakoś po kilku stronach odłożyłam tę część. Nie mogłam się skupić, czasu też brakło, wiele nie mogłam zrozumieć. Minęło znowu trochę czasu, aż wreszcie odważyłam się sięgnąć po polski przekład tej części, którą sobie ściągnęłam z Internetu. Była to bodajże część 6.
       Na początku było mi jakoś dziwnie, odpychałam od siebie to, co czytałam, nie mogłam się pogodzić z tą nową Georgią, której wkłada się w usta polskie wyrażenia. Nie wiem dlaczego miałam taki wstręt do przekładu, ale nagle gdzieś to wszystko zniknęło, nawet nie wiem kiedy, i zaczęłam się cieszyć z możliwości czytania o przygodach szalonej Georgii po polsku. Nareszcie wszystko zrozumiałam i książka stała się jeszcze zabawniejsza. W pewnym momencie nie wyobrażałam już sobie nawet, że mogę wrócić do czytania w oryginale.

      W ogóle całe to moje czytanie zwierzeń było naprawdę dziwne. Po części 6 przyszedł czas na 7, potem zdecydowałam się przeczytać część 5, następnie 4, a na końcu sięgnęłam po część 8. Naprawdę do tej pory nie wiem co mi strzeliło do głowy, żeby tak skakać po częściach. Najdziwniejsze jest zaś to, że nic mi nie umknęło i wszystko potrafiłam poukładać sobie w głowie. A najbardziej ucieszyłam się, jak z horyzontu zniknęły Koszmarne Bliźniaczki, szkolny postrach. Jakoś mnie te postaci denerwowały i uważam, że książka dużo zyskała na stracie tych dwóch złych dziewczyn. Mimo że takie osobistości zdarzają się w szkołach po dziś dzień, to jednak nie mogłam znieść wspominek o nich. No i o Paulinie Green, dziewczynie-nieszczęściu. Gdy usunięto z pola mojego widzenia te trzy nudne postacie (wzmianek o Paulinie było coraz mniej, jak tylko zniknęły Koszmarne Bliźniaczki), zostały najważniejsze tematy, a więc problemy rodzinne i problemy z chłopakami :) I powiem Wam, że tak mi się spodobały te polskie przekłady, że ubolewam, iż część dziewiąta nie dotarła jeszcze do Polski i musiałam się męczyć po angielsku. Ale osiągnęłam sukces i po półtora roku nauki języka w szkole językowej, nareszcie udało mi się całkiem dobrze zrozumieć tekst. Po tych wszystkich częściach nabrałam też wprawy w poruszaniu się po określeniach typowych dla Georgii i jej sposobie myślenia.

       Ale wróćmy do Georgii. W ostatniej części zostawiliśmy ją jako szczęśliwą posiadaczkę chłopaka. Nareszcie po długich zabiegach udało jej się zdobyć włoskiego rumaka o imieniu Masimo. I jak tylko wszystko zaczęło się układać po jej myśli, oczywiście musiało dojść do zdarzenia, które zagroziło spokojnemu życiu z Bogiem Miłości. Jak już wiemy Georgia nie należy do osób zdolnych utrzymać myśli tylko przy jednym chłopaku. W związku z tym nie potrafi się oprzeć urokowi Dave’a Jajcarza, który według mojego osobistego zdania pasowałby do niej najbardziej. W końcu ma podobne poczucie humoru jak Georgia, potrafi ją rozśmieszyć, a swoją zuchwałością i pewnością siebie przyciąga jak magnes. I w zasadzie jakby tak wrócić do pozostałych części, to tylko przy Davie Georgia mogła zachowywać się jakby była sobą. Nie musiała się obawiać, że przy nim powie coś głupiego, co zostanie źle odebrane, on jeden rozumiał jej żarty i nawet do nich zachęcał. To właśnie z Dave’m najczęściej rozmawiała, podczas gdy ani z Robbiem, ani z Masimem nie rozmawiała zbyt dużo, bo albo była zajęta całowaniem, albo słuchaniem piosenek, albo chłopacy przebywali akurat za granicą. Dlatego wciąż nie mogę zrozumieć, dlaczego Georgia wciąż ugania się za innymi chłopakami, gdy ma fajny kąsek pod nosem, który w dodatku sam wskakuje w jej sieć. Zamiast więc go brać, to używa go jako słuchacza i opowiada mu o swoich problemach z chłopakami. Ale najwidoczniej taka już jest Georgia- zawsze chce mieć to, czego mieć nie może.

      Tak więc przebywając na kampingu, daje się namówić Dave’owi na samotny spacer po lesie i tam dochodzi do owego przypadkowego pocałunku z numerem 5 na skali całowania oraz do wyznania miłości. I tak oto Georgia po raz kolejny znajduje się na rozdrożu miłości, mając ochotę zjeść ciasteczko Masimo i eklerka Dave’a. W tym właśnie ciekawym momencie skończyła się część 8. a ja z cieknącą ślinką zostałam na lodzie.

      No i właśnie wczoraj, po kilku miesiącach od rozstania z częścią 8., skończyłam czytać część 9. i od razu rzucam się do jej opisywania. Znając Georgię i zakończenie poprzedniej części, mogłam się łatwo domyślić co miał przynieść tytuł: „Stop in the name of pants!”- totalną katastrofę. Oczywiście miałam rację. No bo jak inaczej mogło się skończyć igranie z miłością?

      Tak więc po tym drobnym, nie wartym wspominki incydencie w lesie, Dave i Georgia trochę się pokłócili o to, kto się na kogo rzucił i kto jest winny całej sytuacji. Dave wypomniał Georgii, że to wszystko ona zaczęła, używając go jako przynęty na Robbiego. W końcu się pogodzili i powiedzieli sobie, że nie ma sensu wspominać o tym incydencie ich partnerom, ponieważ Dave miał dziewczynę i nie chciał jej ranić. Georgia natomiast stwierdziła, że Masimo nie zrozumiałby tego wszystkiego. Zresztą kto by zrozumiał? ;)

        I niby wszystko było dobrze, ale Georgia wciąż myślała o Dave’ie, co więcej wciąż się na niego natykała. Nawet wygadała się przed dziewczynami z Drużyny Asów, że coś się wydarzyło między nią a chłopakiem podczas ich leśnego spaceru, co spotkało się z dezaprobatą Jas. Jakby tego było mało, Masimo przebywał we Włoszech u swojej rodziny, a Georgii nie było stać na to, aby go odwiedzić, a jakoś rodzice nie kwapili się, aby dać jej pieniądze na wyjazd. Georgia musiała się uporać także z innymi problemami: jej rodzice ciągle się kłócili i wszystko wskazywało na rychły rozwód, a ciągłe nieporozumienia z ojcem i dziwne zachowania wujka Eddiego przekonywały dziewczynę, że ma najdziwniejszą rodzinę na świecie. Do tego jej przyjaciółka Jas zaczęła mieć problemy z Tomem, który postanowił dać ich związkowi trochę oddechu, aby mogli zobaczyć jaka jest siła ich związku. Oczywiście do kogo Jas przybiegła w pierwszej kolejności ze swoim problemem? Jakże by inaczej- do Georgii. Ta zaś była zbyt pochłonięta swoimi sprawami, aby się przejmować problemami Jas, z czego wynikło wiele zabawnych sytuacji. Do tego wypadek Angusa zbliżył Georgię i Dave’a jeszcze bardziej. Dodatkowo Georgia postanawia wybawić Robbiego z rąk Lindsay, Dziewczyny Ośmiornicy, jako że podejrzewa, iż to ona tak zraniła chłopaka, gdy wybrała Masimo, iż ten w geście samotności skierował swoje uczucia do Lindsay, swojej byłej dziewczyny. Tym samym dziewczyna naraziła się samej Lindsay, która nie pozwoli, aby Georgia po raz kolejny mataczyła w jej związku.

      Wreszcie do kraju wraca Masimo i co widzi? Ciągłe „przypadkowe” spotkania Dave’a i Georgii. Nawet osoba z innego kraju, słabo mówiąca po angielsku, jest w stanie zauważyć, że coś jest nie tak. Szykuje się więc prawdziwa jatka. Kto z niej wyjdzie zwycięsko? Ja Wam tego na pewno nie powiem. Ale jak tylko sięgnięcie do pamiętnika Georgii, nie tylko dowiecie się wszystkiego, ale zostaniecie uwikłani w prawdziwe nastoletnie problemy i wiele zabawnych sytuacji. A potem to już prosta droga do ponownego uzależnienia się od Gee :)

      Niestety chyba będziecie musieli w ślad za mną przeczytać tę część po angielsku, chyba że znajdziecie gdzieś w księgarniach tłumaczenie. A jeśli, nie to pomęczcie się, bo naprawdę warto. Ja już nie mogę doczekać się jak zacznę czytać część 10. Obawiam się, że to może być już ostatnia część serii. Ale trzymam kciuki za autorkę i jej wenę twórczą, bo doprawdy nie wiem jak będę żyć bez Gee. Pociesza mnie fakt, że potrafię ją czytać na okrągło, więc jak mi się znudzi moje dorosłe życie, to zawsze mogę sobie odświeżyć świat zwariowanej Georgii i jej jeszcze bardziej zwariowanej rodziny. Zaliczam bowiem tę serię do książek, które mogę czytać w kółko i bez końca. Gdzieś przeczytałam, że "Zwierzenia..." to Dziennik Bridget Jones dla dorosłych. Ja uważam, że Gee jest o wiele zabawniejsza, a mam już 30 lat. Powinnam więc czuć większą więź z Bridget, ale zapewniam Was, że tak nie jest. Georgia zawładnęła moim sercem i nie wstydzę się tego. Dla mnie liczy się dobra zabawa podczas czytania, a Gee sprawdza się w 100% :) A może chcę się w ten sposób odmłodzić? Możliwe. Nawet jeśli, to uważam, że nie mam się czego wstydzić, a to czego dowiem się o nastolatkach, może mi się w przyszłości przydać w wychowywaniu dzieci. Na pewno wtedy przydadzą mi się informacje o tym, jak to jest, gdy jest się młodym i ma się jeszcze życie przed sobą :D

     Wczoraj obejrzałam też film "Angus, stringi i przytulanki", który znalazłam na youtube. I naprawdę muszę stwierdzić, że Georgia z filmu to blady cień tej z książki. W książce to Georgia była inicjatorką wszystkiego, wszystkich szalonych pomysłów. A Drużyna Asów tylko jej pomagała w zdobyciu tego, co chciała. Wierzyła też w siebie i w swoją moc zdobycia chłopaka. W filmie natomiast  zdawało się, że bez wsparcia duchowego Drużyny Asów nie jest w stanie przedsięwziąć nic. Georgia z filmu mniej mi się spodobała. Miała za małą siłę przebicia. Także postać Dave'a wyszła bladziutko, nie dało się go polubić. Myślę że to po prostu zbyt trudna książka i ciężko było przenieść na ekran pokręcony umysł Georgii. Tym razem twórcom filmu się nie udało. Był to tylko zwykły młodzieżowy filmik o przyjemnej fabule. Książka zasługuje na dużo lepszą ekranizację i raczej nie warto się za nią zabierać, jeśli się nie ma dobrego pomysłu na to jak odtworzyć postać Georgii, dla której zdobycie chłopaka było podstawowym celem jej życia, tuż obok tego, aby zawsze dobrze wyglądać, na wypadek spotkania z jakimś chłopakiem.
       Także cała reszta postaci była jakaś taka fałszywa. Jas z książki jest raczej śmieszna i szybko się denerwuje; często się kłóci i obraża na Georgię i jej niewybredny humor, ma w zanadrzu przygotowane rady dla Georgii na każdą sytuację i są to zazwyczaj rady, które tylko Georgię rozśmieszają. W filmie Jas była po prostu dobrą przyjaciółką i bardzo sympatyczną dziewczyną. Ellen z książki jest bardzo nieśmiała i ciągle się jąka, w filmie nie zająknęła się ani razu. Gdybym nie znała oryginału, to film nie zachęcił by mnie do przeczytania książki. A naprawdę dużo bym straciła. "Zwierzenia..." są idealne na poprawę humoru i polecam ją każdemu, kto potrafi docenić dobry dowcip :) Nawet jeśli czujecie się za starzy na tę książkę, pozwólcie sobie na mały oddech od problemów życia dorosłego, a od razu spojrzycie na to, co Was otacza z zupełnie innej perspektywy. Zostawiam Was więc z częścią dziewiątą i sama zabieram się za "Are these my basoomas I see before me?" :D